Στην αρχή δεν μάζευα πολλές, το 'χα δει λίγο σιγά, μπορεί και να μην ισχύσει η συλλογή αποδείξεων, κλασικά δεν ξέρεις τι θα γίνει και τι δεν θα γίνει σε αυτή την χώρα, ας θυμηθούμε μόνο κάθε πότε αλλάζει το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μικρό παράδειγμα, παράδειγμα ωστόσο. Τελικά κάτι μάζεψα, κι αυτό το σαββατοκύριακο με βρήκε αφοσιωμένη στις αποδείξεις μου, τις έχω αραδιάσει κάτω και τις μετράω. Δεν μπορώ όμως να μην χαζεύω, τις χαζεύω, κοιτάζω ημερομηνίες και θυμάμαι τι έκανα την προηγούμενη χρονιά, προσπαθώ να αφουγκραστώ τον παλιό εαυτό μου, πως ήμουν τότε, χαρούμενη, προβληματισμένη, λυπημένη, κουρασμένη, ερωτευμένη, απογοητευμένη. Κοιτάζω πότε πήγα κομμωτήριο, τι πήρα από φαρμακεία, από σούπερ μάρκετ, τι ψώνιζα, τι έτρωγα. Αν για παράδειγμα είχα παραγγείλει φαγητό σπίτι, κι επειδή ήταν πολύ λίγες οι φορές, θυμάμαι και με ποιον/ποιους ήμουν τότε και τι κάναμε. Γενικώς θυμάμαι πολύ. Κι αυτό μάλλον καλό δεν είναι. Σκουπιδοσακούλα μνήμη. :P Σίγουρα υπάρχουν κι πολύ ωραίες αναμνήσεις, ό,τι έχει δηλαδή ο καθείς στο κεφάλι του να θυμάται και να χαμογελά, να παίρνει δύναμη για τις περίεργες ώρες, οι πολύτιμες ιστορίες του καθενός, αλλά κατά κύριο λόγο νομίζω σκουπιδοσακούλα είναι η μνήμη μου, πάω και θυμάμαι κάτι κουλά. Σκουπιδοσακούλα indeed. Μα έχω μέσα μου σαναλέμε σκουπίδια; Μπορεί. Μπορεί να 'ναι έτσι. Ε, δεν θα 'ναι; Το θέμα είναι να παίρνω την σκουπίτσα μου και να καθαρίζω ό,τι με λερώνει. Κι επειδή δεν είμαι τόσο τακτική όσο μου φαίνεται, το 'χουμε ξαναπεί αυτό, πρέπει να προσπαθώ αρκετά. Το χαμόγελο το μεγάλο πάντως το έχω όταν κοιτάζω αποδείξεις από περσινές διακοπές, είναι χαμόγελο μεσουράνημα, χαμόγελο όνειρο.. Ταξιδεύω με τις αποδείξεις μου στο παρελθόν, στο παρόν, εύχομαι να ταξιδεύω στο μέλλον. Μαζεύω άρα υπάρχω. Κάπως έτσι έχουμε γίνει όλοι; Όχι όμως σκουπίδια, όχι άλλα, μηνταξαναλέμε, ας αρκεστούμε σε αποδείξεις κι όμορφες στιγμές. Κι όπως είπε ένας φίλος που γιόρταζε, "καλό καλοκαίρι να έχουμε για αρχή και τα άλλα θα έρθουν".
