sea inside me*

Σε λίγο θα έχουμε νέο μήνα, 

τον τελευταίο, επίσημα τουλάχιστο, καλοκαιρινό μήνα του χρόνου. 

Τί κάνουμε;

Οι περισσότεροι λέμε πολλά, κάποιοι γράφουμε κιόλας άλλα τόσα, ή και περισσότερα. 

Ίσως ετοιμαζόμαστε για διακοπές. 

Σκεφτόμαστε, ζούμε, καιγόμαστε στον ήλιο, συναντάμε απίστευτα τυχαία απίστευτα όμορφους όμορφους ανθρώπους, ψάχνουμε άλλους, ποθούμε κάποιος να αγγίξει το δικό μας μυαλό, γιατί το σώμα σαν να αγγίζεται πιο εύκολα τούτες τις εποχές.

Το μυαλό μας όμως;

 Ποθούμε να μας πιστέψουν και να τους πιστέψουμε. 

χάρτινο το φεγγαράκι

ψέυτικη η ακρογιαλιά

αν με πίστευες λιγάκι 

θα 'ταν όλα αληθινά

Ποθώ να με πιστέψεις και να σε πιστέψω.

 Πολύ.

Καλλιεργούμε εικόνες, εικονοποιούμε όνειρα, προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους να μας εμπιστευτούν, προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε οι ίδιοι τις ιδέες μας και τα αισθήματά μας, μπερδευόμαστε, ζεσταινόμαστε, η γλυκειά ραστώνη μάς συντροφεύει, διαβάζουμε χαρούμενα βιβλία, κι άλλα πιο σοβαρά, πάντα τα αγαπημένα ποιήματα, και ταξιδεύουμε. 

Κυρίως με το μυαλό, ναι, τελευταία εγώ ταξιδεύω πολύ με το μυαλό. 

Όταν ΣΗΜΕΡΑ διάβασα στο περιοδικό gk, στην τελευταία του σελίδα ένα άρθρο με τίτλο "ταξίδια του μυαλού", χαμογέλασα.

Το άγνωστο σαγηνεύει. Τον νου, την φαντασία, την καθημερινότητα. Και για όσους πιστεύουν πως την εποχή του GPS και του iPad δεν υπάρχουν άγνωστες περιοχές, η απάντηση είναι πως απατώνται. Η θάλασσα είναι ακόμη σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητη. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, αλλά ακόμα κι αν αρνηθούμε να την αποδεχτούμε και υποστηρίξουμε πως ξέρουμε πλέον τα όριά της, τα βάθη και τα πλάτη της, θα συνεχίσουν να παίζουν με την φαντασία μας σα να είναι ευμετάβλητα. Γιατί η σκέψη δεν χαρτογραφείται. Είτε θα κοιτάζουμε ξαπλωμένοι τον έναστρο ουρανό τις αυγουστιάτικες νύχτες είτε θα χαζεύουμε το λίκνισμα των ιστιοφόρων στις προβλήτες την ημέρα, το μυαλό μας θα γοητεύεται από αυτό που δεν μπορούμε άμεσα να αντικρίσουμε. Αυτό που υπάρχει στην άλλη μεριά του ορίζοντα, στη σκοτεινή πλευρά του Διαστήματος, σε αυτό που ο εγκέφαλός μας δεν έχει ακόμα ανακαλύψει. Ή απλώς δεν θέλουμε συνειδητά να μας το αποκαλύψει. Πιο πολύ απ' όλα, οι διακοπές αξίζουν για αυτό το λόγο. Γιατί μας δίνεται η δυνατότητα να αγναντεύουμε. Να ταξιδεύουμε με το μυαλό. Σε μέρη που δύσκολα περιγράφονται, γιατί δεν υπάρχουν. 

από τον Αντώνη Παπανικολάου

Ταξίδια του μυαλού, περιοδικό gk,  Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2011

Καλό Αύγουστο να έχουμε! Χαρούμενες Διακοπές σε όλους!

*αφιερωμένο