crush

Κυκλοφορώ με βιβλία στην τσάντα. Όχι για να τα διαβάζω στο μετρό. Κυκλοφορώ με βιβλία στην τσάντα για να "πηγαίνουν όλα καλά". Δεν το κάνω συνέχεια, μερικές φορές, μάλλον όταν τα βγάζω λίγο δύσκολα βόλτα. Ποιά βιβλία; Εκείνα τα βιβλία που αγαπάς, που έχεις γελάσει ή συγκινηθεί μαζί τους, έχεις ταυτιστεί με κάποιον ήρωα, θαυμάσει έναν άλλον, βιβλία στα οποία σου αρέσει η γραφή του συγγραφέα, η εποχή, βιβλία με τα οποία κόλλησες επειδή ήταν αγαπημένα του αγαπημένου σου, για κάποιον λόγο τέλος πάντων. Kάπου υπάρχει ένα βιβλίο που σου προκαλεί αίσθημα ασφάλειας, χαράς, γοητείας. Όχι; Εμένα ναι. Στο protagon έγραψε πριν λίγες μέρες η Βαγιάνη: 

"Δεν έχω διαβάσει τα Άπαντα του Διονυσίου Σολωμού, σόρρυ -μου πέφτουν λίγο βαριά. Τα έχω σε μια παλιά έκδοση, του 1948, άκοπη ακόμα, με τις σελίδες ενωμένες ανά τέσσερις. Όταν σφίγγουν οι μοναξιές εδώ, κάθομαι και τα κοιτάζω. Δεν τα διαβάζω, τα κοιτάζω. Και σας ορκίζομαι, πάντα νιώθω καλύτερα. Τι μπορεί να πάει λάθος; Έχω τα άπαντα του Σολωμού, μάγκες, στο σπίτι μου, εγώ, η κυρά-Τίποτα, γωνία Γιάλταρα και Περίνα, στην άκρη του κόσμου, στην πίσω αυλή του πουθενά. Αν ποτέ πραγματικά ζοριστώ, θα πάρω το χαρτοκόπτη και αντί να κόψω τις φλέβες μου, θα κόψω τις σελίδες τους. Eκδόθηκαν το 1948, σε επιμέλεια Λίνου Πολίτη. Μεταξύ άλλων περιέχουν σωζόμενο το συνδικαλιστικό λόγο που εκφώνησε ο κόντες, φοιτητής τότε, στην Ιταλία:

«Νέοι συμμαθητάδες! Μάθετε την επιστήμη και την αρετή δίχως να υπερηφανεύεσθε -και δεν θα υπερηφανευθείτε, αν αληθινά μάθετε την επιστήμη και την αρετή. Αλλά μη παραχαμηλώσετε ποτέ την κεφαλή, διότι θα βρεθούν πολλά άτιμα και αχρεία χέρια έτοιμα να σας την πλακώσουν»."

Αυτό κάνω κι εγώ. Λεω έχω ΑΥΤΟ το βιβλίο στην τσάντα μου. Δεν μπορεί κάτι να πάει στραβά. Και δεν πηγαίνει, κι όλα γίνονται. Και επειδή εκτός από βιβλία, κολλάω και με μερικά κείμενα, τα οποία σημειώνω σε χαρτάκια κι τα πετάω στην τσάντα, παραθέτω και το εξής ωραίο απόσπασμά της:

Γιατί να μπεις στον κόπο να στύψεις μια πορτοκαλάδα όταν μπορείς να κατεβάσεις μια πολυβιταμίνη; Γιατί να χαλάσεις βενζίνη και χρόνο να πας σε μια θεατρική παράσταση ή σε μια συναυλία, όταν μπορείς να κατεβάσεις ένα σωρό υπερθεάματα στον καναπέ του σαλονιού; Γιατί να ερωτευτείς, αφού μπορείς, απλώς, να αναπαραχθείς;  Γιατί να μπεις καν       

στον κόπο να πάρεις την επόμενή σου ανάσα, αφού κάποτε θα τα τινάξεις;

Όλα αυτά μου αρέσουν. Πολύ.