Δευτέρα 18 Ιουνίου 2018

πλαστελίνη


Θες η ψυχοθεραπεία, θες τα ποιήματα που μου έχουν σκάσει μπροστά, έχω σταματήσει να γράφω και κάπως μου έλειψε. Αυτές τις μικρές ιστορίες (μας). Για το πώς νιώθεις, για αυτό -τώρα, το  "μεγαλώνοντας". Θα περίμενε κανείς ίσως με το πέρασμα των χρόνων να γινόμαστε πιο σκληροί, κάπου το έχω ξαναπεί αυτό, εγώ γίνομαι πιο ευαίσθητη, πιο εύθραυστα δυνατή. Πάνε αυτά τα 2 μαζί; Κάπως πάνε. Βλέπεις ότι όλα στη ζωή είναι τόσο σχετικά για τον καθένα, που αυτό γίνεται πια η σταθερά του. Κι εκεί που νόμιζες ότι γύρω στα 30 τακτοποιούνται όλα, να τα πάλι ξανά σε μια ατέρμονη ρευστότητα. Ίσως αυτό ήταν πάντα η ζωή, ρευστή, πλαστική, την ζουλάς και την κάνεις όμορφη, την ζουλάς και την κάνεις άσχημη. Σαν την πλαστελίνη μου.


1 σχόλιο:

  1. Congratulations on your first poetry book, Holly!

    https://www.public.gr/product/books/greek-books/literature/poetry/to-ydatino-dialeimma/prod8957870pp/

    Any chance on having a signed (and preferably *personalized*) copy of it?

    Or an 'exchange' if you so wish? That is, book for book, (almost) page for page, (almost) price for price, and maybe even 'poem for poem' (if you have like, at least 30 poems? - though if you have more, I can 'compensate' with other writings)...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή