so damn good under the sun

  

 i’m sure you’ll tell me

anything under the sun 
like how you think    
i’m special and the only one 
cuz normally I’d probably    
just get up and run    
but you’re looking    
 so damn good to me   
under the sun
  

αύγουστος, αυτό που λέμε καλοκαίρι με τα όλα του στην ελλάδα, σκέφτηκα να βάλω μια καλοκαιρινή συνταγή εδώ και μού ρθε το παλιό το blog στο μυαλό, "μια συνταγή κι ένα νησί" έγραφα τότε..

..έτσι όπως χάζευα λοιπόν παρατήρησα ότι το πιο δημοφιλές μου ποστ από εκείνο το blog ήταν ένα που αναφερόταν στο τραγούδι "AN", "αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν", ξέρω γω; τόση μεγάλη ανάγκη οι άνθρωποι για ένα ΑΝ ή δεν αρέσει στην πλειοψηφία του κοινού η μπάμια; σε ποιόν αρέσει άλλωστε να ναι μπάμια; σκέφτομαι.. σου λένε εσένα διάλεξε από τα λαχανικά-φρούτα να σαι κάτι, ποιός θα πει μπάμια; θα αρχισουν όλοι να λένε φράουλες, κεράσια, καρπούζια, φρούτα με κόκκινο, κόκκινο, πάθος, έρωτας, όλοι διαβάζαμε σημειολογία χρωμάτων μικροί.. ..και φτάσαμε στα καρπούζια και μού ξεπήδησε ιστορία, νησί δεν έχει μέσα, δική μου δεν είναι, στο protagon την διάβασα, την κάναμε τόσοι άνθρωποι like, ας μπει κι εδώ ένα κομμάτι της..  η ιστορία έχει (και βέβαια) λατρεμένο καρπούζι...............

  «Τι θέλεις από εμένα;» «Να μου προσέχεις τις γόβες μου όπως απόψε», του απάντησε. «Τι άλλο θέλεις;» «Θέλω να δω μαζί σου όσα δεν βλέπεις με τους άλλους» «Βλέπω τα πάντα με όλους. Βρες κάτι πραγματικό που να θέλεις από εμένα.» «Τότε δεν έχω απάντηση. Δεν ξέρω τι θέλω από εσένα.» «Γιατί θυμώνεις;» «Γιατί με εκνευρίζει η τόση επαφή σου με την πραγματικότητα.» «Οκ, λοιπόν, με τους άλλους δεν βλέπω το φεγγάρι του μεσημεριού. Υπάρχει περίπτωση να το δούμε μαζί;» «Υπάρχει!» «Αφού δεν υπάρχει φεγγάρι του μεσημεριού!» «Υπάρχει!» «Δεν υπάρχει!» «Υπάρχει! Έλα αύριο το μεσημέρι στο σπίτι μου. Ας μην το αποφασίσουμε τώρα. Αφού είναι νύχτα!»  ..... Και οι δυο κοίταζαν και ξανακοίταζαν τον ουρανό λες και υπήρχε περίπτωση να δούνε το φεγγάρι. Τώρα που τους σκέφτομαι από απόσταση, δεν ξέρω ποιος απ’ τους δύο ήθελε περισσότερο εκείνη την ανατροπή της φύσης και των όλων… Έφαγαν τη σαλάτα και το κυρίως συζητώντας άσχετα πράγματα, αφήνοντας το «κυρίως» της σχέσης τους για το επιδόρπιο. Εκείνη έφερε το κομμένο σε λεπτές φέτες καρπούζι, κάθισε στη θέση της, κοίταξε τον ουρανό -φεγγάρι δεν υπήρχε- πήρε το απολογητικό ύφος της ηττημένης που είχε υποσχεθεί, που είχε καυχηθεί για την νίκη και ξεκίνησε να μιλάει… «Ξέρεις, φεγγάρι του μεσημεριού δεν υπάρχει. Συγγνώμη.» «Κι αυτό τι είναι;», της απάντησε εκείνος δείχνοντας με το χέρι του μια λεπτοκομμένη φέτα απ’ το καρπούζι, ίδια με μισοφέγγαρο…

Φεγγάρι του μεσημεριού, της Στέλλας Αλαφούζου

       :-)  

..και συνταγούλα.. από το http://www.argiro.gr  

Καρπούζι γλυκό κουταλιού

Υλικά

• 1 κιλό καθαρισμένο καρπούζι (το άσπρο μέρος)
• 1 κιλό ζάχαρη
• 1 βανίλια
• Χυμό από 1/2 λεμόνι
• 3 λεμόνια

    Καθαρίζουμε την πράσινη εξωτερική φλούδα και την ψίχα, αφήνοντας ελάχιστη κόκκινη ψίχα πάνω στο άσπρο μέρος. Ύστερα το κόβουμε σε κυδωνάτα κομμάτια. Τα βάζουμε σε λεκάνη με νερό και 3 στυμμένα λεμόνια. Βάζουμε πάνω βάρος για να βυθίζονται καλά στο νερό και τα αφήνουμε για 2 ώρες.

Τα σουρώνουμε, να στραγγίσουν καλά. Τα βάζουμε στην κατσαρόλα, πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και τα αφήνουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά (χωρίς καθόλου νερό), να λιώσει η ζάχαρη. Από την ώρα που θα πάρει βράση, βράζουμε για 15΄-20΄. Ξαφρίζουμε. Αφήνουμε να κρυώσει καλά. Την επόμενη μέρα ξαναβράζουμε το γλυκό για να δέσουμε το σιρόπι.

Στο τέλος του βρασμού προσθέτουμε τη βανίλια και το χυμό λεμονιού.
 

enjoy!

...και δωράκι..new blog στην παρέα...  http://hollysstyle.blogspot.com/