Καλό καλοκαίρι, λοιπόν.

αναδημοσίευση ~
Πηγη: http://www.fnl-guide.com/gr/el/athinaiou-vorvorigmoi/athinaios-30052012/

30 Μαΐου 2012

Γαστρονομία, Γαστρολογία, Γαστρομανία

Το καλοκαίρι αρχίζει την εβδομάδα που τελειώνουν οι φράουλες κι αρχίζουν τα κεράσια και τα μούσμουλα. Ο ρυθμός από την εισαγωγή του, ο ίδιος πάντα: ο κρότος από τα τελάρα με τα φρούτα που προσγειώνονται στο πεζοδρόμιο της Αριστογείτωνος, μπροστά στο εμβληματικό οπωροπωλείο της Βαρβακείου, στο σημείο που σε βρήκε, πάλι, το ξημέρωμα στην πρώτη αληθινή κρεπαίλη της σαιζόν και se allegro ma non troppo.

Το καλοκαίρι αρχίζει την πρώτη φορά που θα τσεκάρεις αν τα βαζάκια που θα γεμίσεις με τις μαρμελάδες που θα φτιάξεις αργότερα έχουν όλα καπάκι. Αν έχεις ετικέτες, παραφίνη για το σφράγισμα, ανεξίτηλο μαρκαδόρο για το μαρκάρισμα.

Το καλοκαίρι ξεκινάει τη μέρα που θ’αγοράσεις τα αντιανεμικά κεριά για τη βεράντα και τ’αλλα με τη σιτρονέλα για τα κουνούπια, το μεσημέρι που θα παρατάξεις “τα βασιλικά” στην υπολογισμένη για τον ήλιο θέση που τα βλέπει αλλά και δεν τα βλέπει, που θα χαϊδέψεις τρυφερά το κεφάλι από τους πρώτους κατιφέδες (μα πόσο παλαιομοδίτης είσαι! Κατιφέδες;! Ποιος φυτεύει ακόμα κατιφέδες;!). Το καλοκαίρι έρχεται σίγουρα το δειλινό που γυρνώντας από το γραφείο σταματάς στο ψυγείο του ψιλικατζίδικου της γειτονιάς αναζητώντας ένα κυπελάκι Rocket και η ανακούφιση που το βρίσκεις είναι το μόνο πειστικό μέτρο κανονικότητας.

Το καλοκαίρι έρχεται το ξημέρωμα που σε βρίσκει να ξυπνάς με το ένα πόδι έξω από το πάπλωμα γιατί έχεις ζεσταθεί, που πίνεις τον πρώτο κρύο καφέ στη βεράντα μονολογώντας “Να φτιάξω και μια γκασπάτσο”.

Το καλοκαίρι φτάνει όταν αρχίζεις να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, βέβαιος ωστόσο ότι τις ατέλειες θ’αναλάβει να τις καλύψει το μαύρισμα του ήλιου.

Το καλοκαίρι έχει φτάσει σκέφτεσαι τη ντομάτα κομμένη τριαντάφυλλο με χοντρό αλάτι, τους αχινούς, το σπινιάλο ενώ κάθεσα στα ζεστά εδώλια του Ηρωδείου για να δεις μια παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών.

Το καλοκαίρι έχει έρθει όταν φαντασιώνεις να σκύβεις και να ρίχνεις μια γλυψιά στον βρεγμένο από τη θάλασσα ώμο της έτσι καθώς κάθεται στην άμμο αμέριμνα δίπλα σου.

Το καλοκαίρι το γεύεσαι στην πρώτη βανίλια υποβρύχιο την τρως λίγο νωρίς αλλά δεν πειράζει: όπου γκουρμές και λιχούδης.

Το καλοκαίρι σ’εχει καταλάβει το μεσημερι που μέσα “στου γραφείου τη βουή” πιάνεις το κινητό για να πληκτρολογήσεις το sms: “Κάθε που ακουω τη λέξη “καλοκαίρι”, σε σκέφτομαι” και το στέλνεις. Καλό καλοκαίρι, λοιπόν.