just play

these golden days

Δεν μπορώ να καταλάβω τι βρίσκει ο κόσμος στην Αθήνα τον Αύγουστο, εκτός απο ευκολία στην εύρεση θέσης parking για το αυτοκίνητό του. Δεν μου αρέσει να γενικολογώ, αλλά πιο πολύ δεν μου αρέσει που δεν έχουν επιστρέψει όλοι, οι τόσο ασυνήθιστα άδειοι δρόμοι, με γεμίζει μελαγχολία η περίεργη αυτή Αθήνα, δεν την απολαμβάνω, την δεδομένη τουλάχιστο περίοδο της ζωής μου. Μετράω ανάποδα τις μέρες για να μπει ο Σεπτέμβριος, νέος μήνας (επαν)εκκίνησης, κλασικά εικονογραφημένα, κάθε χρόνο τα ίδια λέμε, με αυτά τα μικρά ίδια όμως ζούμε, κι ευχόμαστε να ζούμε, εμπλουτίζοντάς τα κιόλα με κάποια πιο "μεγάλα". Και ενώ εμένα τώρα εδώ με απασχολούν πιο πολύ τα "ίδια" και τα "καινούρια" στη λίστα του Σεπτεμβρίου, κάποιος μου δίνει τσιμπιές, με ταρακουνάει, με ξυπνάει από την τάση μου για εγωκεντρική θεώρηση του κόσμου. Τα "ξυπνήματα" αφορούν σε αρρώστιες δικών μου αγαπημένων προσώπων, που θα πάνε καλά, είναι σίγουρο!, γιατί το έχουν βάλει στόχο και αυτός ο στόχος θα εκπληρωθεί, απλώς αυτά τα θέματα με κάνουν -σωστά- να ξυπνάω όταν πάω να πέσω σε εκείνο τον λήθαργο, σε ασέβειες, όταν ξεχνάω να ζω αυτό που έχω, που μου προσφέρεται. Μετράω τις μέρες για τον Σεπτέμβρη, όπως τις μετρούσα κι πριν τις διακοπές, όπως περίμενα αυτές τις 15 μέρες του καλοκαιριού που πέρασαν τόσο γρήγορα. Ο καθένας μας, είτε πήγε κάπου είτε όχι, κρατάει φαντάζομαι στο βαλιτσάκι του εικόνες από το καλοκαίρι, από τις λιακάδες του καλοκαιριού και δικές του, τις κρατάει για τον χειμώνα που έρχεται. Έχω σημαδέψει κι εγώ λοιπόν δυο ωραία βράδια κι ένα χαμογελαστό πρωινό και θα κλείνω τα μάτια μου και θα τα θυμάμαι. Τέτοια εύχομαι να μου φανερωθούν πάλι και να τα ζήσω με χαρά και συγκίνηση, καθώς κι άλλα ωραία, για όλους, για μένα. Κι επειδή πάντα μού ασκεί γοητεία το θέμα "έρωτας", κι θέλω να ερωτευτώ, θα κλείσω ως εξής: επιθυμώ να χρωματίσει το κεφάλι μου, την ζωή μου, την καθημερινότητά μου, τους στόχους μου μια φράση που άκουσα φέτος και μου άρεσε πολύ: "τον έρωτα δεν τον κυνηγάς, τον βρίσκεις". Αυτόν τον έρωτα χωρίς ηλικία, τον ωραίο και άφθαρτο, θα συμπληρώσω εγώ. 

Καλώς να έρθει το φθινόπωρο! Περαστικά τα άσχημα.-

the three days rule

Πλησιάζει το τέλος των διακοπών και το βιολογικό μου ρολόι λες κι επανήλθε (ήδη) στο παλιό του πρόγραμμα, ξυπνάω νωρίς, για (ακόμα) διακοπές πολύ νωρίς. Επέστρεψα στην βάση μου για να συνηθίσω. Νόμιζα ότι θα τα κατάφερνα καλύτερα. Είμαι απλώς άυπνη και οι διακοπές μού φαίνονται μακριά.. Θα έρθουν άλλα ωραία τώρα. Σίγουρα! Απλώς θέλω χρόνο. Τρεις μέρες. Τρεις μέρες αρκούν να επανέλθω. Με το "τρεις" γελάω, θυμάμαι αναπόφευκτα τον Barney από το how i met your mother και το επεισόδιο με τον χρυσό κανόνα των "τριών ημερών", τόσο τουλάχιστο πρέπει να περιμένεις για να τηλεφωνήσεις σε κάποιον που ενδιαφέρεσαι. Tο λέει ο Barney, έτσι είναι. Σκέφτομαι ποια φωτογραφία να προσθέσω στο ποστ για να κλείσει, λέω να βάλω μια που τράβηξε η αδερφή μου. Eίναι από το περσινό καλοκαίρι, αλλά δεν πειράζει, το θέμα είναι ότι είναι από καλοκαίρι και μιλάει για νερό και αλάτι.

Πηγαίνω να φυτέψω βασιλικό και δυόσμο σε γλαστρούλες. Για ένα ανεξήγητο(;!) λόγο όποιο φυτό μού έχουν χαρίσει ή έχω αγοράσει, ξεραίνεται, μάλλον δεν το φροντίζω αρκετά. Σήμερα έχει λοιπόν κηπουρική, επίσκεψη σε μουσείο και πλύσιμο ρούχων από διακοπές. Αυτά τα "τρία", συμφωνεί μαζί μου κι ο Barney.   :-)

P.S.: Βάλτε σε ποτήρι με νερό παγάκια και φρέσκα φύλλα δυόσμου. Είναι όνειροοοο... 

summer wind