Παλιά μου άρεσε ο μικρός τυμπανιστής. Πραγματικά μου άρεσε, εγώ στη χορωδία τραγουδούσα, αυτός με τα τύμπανά του μας συνόδευε. Ένα παιδί με κατσαρά μαλλιά και όμορφο πρόσωπο. Πολύ ωραίο. Μετά αυτός έφυγε από το σχολείο, τον έχω χάσει (αν διαβάζει ας στείλει μήνυμα εδώ), κι άρχισε έτσι να μου αρέσει και το κλασικό τραγούδι των Χριστουγέννων που μου τον θύμιζε, και δεν το είχα σε μεγάλη εκτίμηση μέχρι τότες. Μου έκανε εντύπωση ότι κάποιος είπε στον τυμπανιστή για τον Μικρό Βασιλιά, κι αυτός αμέσως ξεκίνησε να πάει στην άκρη της γης για να τον δει. Φίλος της περιπλάνησης; Ειλικρινής πιστός; Τυχοδιώκτης; Αφελής; Ποιός ξέρει; Ο τυμπανιστής γυρεύει το αστέρι. Και το βρίσκει. Αν εσένα σου έλεγε κάποιος "μου 'παν, έλα, πάμε να δεις", θα πήγαινες τόσο εύκολα; Πέρα μακριά; Μες στη νύχτα; Εγώ δεν ξέρω τι θα έκανα. Έχω γίνει καχύποπτη. Τον θαυμάζω λοιπόν τον μικρό τυμπανιστή. Γιατί έχει ένα σκοπό και ακολουθεί ένα δρόμο, και δεν έχει και πολλά, μόνο το τύμπανό του, αυτό έχει, αυτή είναι η δύναμή του. Κι είναι έτοιμος να προσφέρει το ωραιότερο δώρο, το τραγούδι του, το λέει λοιπόν και το λέει και καλά. Αποτέλεσμα; Βρίσκει αυτό που ψάχνει, ο Βασιλιάς του γελά, η καρδιά του χτυπά, δυνατά. Ρα πα πα παμ. Από χαρά. Πολύ σπουδαίο πράγμα. Την αναζητούμε κι εμείς, όλοι, κάπου βαθιά μέσα μας, κάπου ανάμεσα στην άχνη ζάχαρη των κουραμπιέδων, στις μυρωδιές και τις γεύσεις των γιορτών, κάπου στα πρόσωπα των δικών μας, κάπου σε όμορφες αναμνήσεις, κάπου σε προσδοκίες για το μέλλον. Είναι λες και παίζουμε σε ένα έργο, παίζουμε (σ)την ζωή μας, πορευόμαστε σε δρόμους, αλλάζουμε στόχους ή μένουμε στους ίδιους, προσπαθούμε να γελάμε, να περπατάμε δυνατά στην σκηνή και να αφυπνιζόμαστε από ανεξήγητα δράματα που περνούν μερικοί άνθρωποι και τυχαίνει να τα σκεφτόμαστε περισσότερο τέτοιες μέρες. Ας βρούμε τον δρόμο μέσα στην νύχτα, ας βοηθήσουμε κι άλλους που δεν μπορούν ή μπορούν λιγότερο, ας τα καταφέρουμε, έτσι για να τραγουδήσουμε όλοι μαζί στο τέλος, με ή χωρίς τύμπανα, δεν έχει σημασία. Ρα πα πα παμ.
Χρόνια Πολλά σε όλους! Ζουαγιέ Νοέλ! :-)
Σκόρπιες σκέψεις από μια πρώτη ανάγνωση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δίλημμα "κιθαρίστας ή ντράμερ" στην περίπτωση σου δεν υφίσταται...! Ξεκάθαρα ντράμερ ;)
Διαφημιστικό σποτ που προβάλεται στην τηλεόραση αυτές τις μέρες. Ο μαγαζάτορας ρωτάει γιατί δεν γίνονται πρόβες;;; Κοντινό στο γκρουπ με τραγουδιστή τον Άγιο Βασίλη ο οποίος στεναχωρημένος δηλώνει ότι λείπει ο ντράμερ...! Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ποιος άλλος; Ο μικρός τυμπανιστής!
Καλές γιορτές!
Holly μου, διαβάζοντας το ποστ σου βρήκα άλλη μία "κοινή" ιστορία... Ήμουν στο δημοτικό και τραγουδούσα και εγώ στη χορωδία, εκείνα τα Χριστούγεννα αυτό το τραγούδι έγινε το αγαπημένο μου, ένα αγόρι μικρότερο κατάξανθο με μελωδική φωνή και ένα τύμπανο σολάρει το μικρό τυμπανιστή και εμείς απλά μερικές φορές λέμε το ραπαπαπαμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό και πέρυσι αγόρασα στον ξανθό βαπτιστήρα μου ένα τύμπανο ώστε φέτος τα Χριστούγεννα να έχει περισσότερες πιθανότητες να πάρει αυτό το ρόλο. Τελικά ντύθηκε μάγος, ο Γκασπάρ, είπε ένα υπέροχο ποίημα και ικανοποιήθηκα, ήταν η καλύτερη εναλλακτική λύση ;-)
Όσον αφορά τον μικρό τυμπανιστή εμένα αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι που δεν φοβάται να περπατήσει μικρό αγόρι μες στη νύχτα "Μες στη νύχτα παιδί μοναχό"...
Ατρόμητος ή καλή διαχείριση του φόβου του, ώστε να μη σταθεί εμπόδιο στο στόχο του;
Όπως και να έχει το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, τα καταφέρνει. Συνεπώς μακάριοι οι ατρόμητοι, αλλά και όσοι δεν το έχουν ρε παιδί μου, με μία καλή διαχείριση όλα τα καταφέρνουν ;-)
Καλή νέα χρονιά και σωστή ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ σε όλους τους τομείς :)
Καλησπέρα κ Χρόνια Πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα αυτό το τραγούδι μου άρεσε πάντα για τη μελωδία και τους στίχους (οι οποίοι δεν με έχουν προβληματίσει μέχρι στιγμής...) του!!!