μεταξύ μας

όταν η άβολη ματιά θα επιστρέψει
και δεν θα ακούγομαι πια σχεδόν καθόλου μακριά
μόνο πίσω από την πλάτη σου
και γύρω από το κορμί σου
όταν
όταν θα έχω στην παλάμη μου πάλι
εκείνες τις μέρες της αυθάδειας,
της παράδοσης και της παραδοχής
όταν θα' ναι σαν να πετάω, σα να φεύγω
-αυτό μπορεί να νομίσουν μερικοί-
όταν ο ερχομός μου θα γίνει ταξίδι στο κέντρο της γης
μέχρι αυτή η άδολη ευπρέπεια να μετατραπεί σε καλοσύνη
κι η σκοτεινή πλευρά μου να μείνει ως έχει στη θέση της
τότε
ίσως τότε η φωτεινή επιγραφή που έχω στο πρόσωπό μου
να πάρει το όνομα μιας μικρής θάλασσας
κι να αρχίσω να ζωγραφίζω σχέδια και βουνά
και να βάζω πίνακες στους τοίχους του κόσμου
καθώς τα μάτια σου θα  κινούνται πάνω μου
σαν πινέλα
κι θα με βάφουν εξονυχιστικά απλά αλλά και έντονα
δίνοντάς τα όλα για μένα ώστε κάθε στιγμή που περνάει
να μοιάζω ολοένα και περισσότερο με εκείνες τις γυναίκες που
μπορούν να συγχωρήσουν τα πάντα
αλλά κι αυτό το δήθεν απόλυτο τίποτα
τότε
μάλλον τότε
να καταλάβεις γιατί δεν μπορώ να κοιμάμαι τόσο εύκολα τις νύχτες
τότε
σίγουρα τότε θα βρεις ποια είμαι
και γιατί
γιατί φοράω τόσα πολλά χρώματα