έχω ένα θέμα με τις λάμπες, όχι γενικά τις λάμπες, ας πούμε στο δρόμο, αλλά τις λάμπες τις σπιτικές, σαν τα κέικ, σαν να μην μπορώ να τις αλλάξω μόνη μου, δεν μπορώ ή δεν θέλω;, το φωτιστικό στο ταβάνι πάντως με τις πέντε λάμπες έχει χάσει ήδη τις δυο του, πάει, κάηκαν οι καημένες, και δεν ξέρω να τις αλλάξω, δεν ξέρω ή δεν θέλω;, περνάω όλη την μέρα στον υπολογιστή μου, έχω μάθει να τον αγαπάω, τόσα χρόνια τώρα, θέλω πάντα μια οθόνη μπροστά μου, ίσως για αυτό δεν τα πολύ αντέχω τα άλλα φώτα, άλλωστε είναι κι μια αποδοχή της φθαρτότητάς μας το να έχεις καμμένες λάμπες στο σπίτι, ε, δεν είναι;, κάτι έζησε, ακτινοβολούσε, τώρα, πάει, έσβησε, τελείωσε, ο κύκλος της ζωής σαναλέμε, είναι νομίζω που θέλω παρέα να τις αλλάξω, όχι μόνη μου, όχι, να βάλουμε την σκάλα, να γελάσουμε, να ανέβουμε μαζί, κράτα με να σε κρατώ να αλλαχτεί το λαμπατέρ kind of issue..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου